بر آستانه ی ۱۶ آذر دیگری هستیم. روزی که در تاریخ معاصر ما نقطه ی عطفی شد در پرده بر افکندن از همدستی استبداد داخلی و سلطه خارجی. روزی که سه آذر اهورایی به بهای خون خود، بر در هم تنیدگی مبارزه برای آزادی و مبارزه با نظام سلطه گواهی دادند. روزی که نماد مبارزات آزادی خواهانه جنبش دانشجویی سرفراز ایران و سمبل انقیادناپذیری دانشگاه ایرانی و کوشش خستگی ناپذیر برای نیل به دموکراسی محسوب می شود.
اکنون بیش از30 سال از چنگ زدن حاکمیت به ابزار حذف دانشجویان منتقد با به اصطلاح انقلاب فرهنگی برای وادار کردن دانشگاه به اطاعت و انقیاد می گذرد. اما آیا این کوشش 30 ساله برای بدست آوردن "دانشگاه مطیع" دستاوردی جز "انباشت اعتراض و انتقاد" علیه خودکامگی به بار آورده است؟
باز در آستانه ی 16 آذری دیگریم که همچون پنجاه و هشت ۱۶ آذر گذشته توام با زندان و شکنجه برای دانشجویان و درد و عذاب برای نزدیکانشان بوده است. یاران ستاره دار ما ضیاء نبوی، شیوا نظرآهاری، مجید دری و مهدیه گلرو و دیگران تنها به جرم پرده بر افکندن از حذف سازمان یافته دانشجویان منتقد از دانشگاه ها -به پشتوانه ی مصوبات مخالف قانون اساسی شورای عالی انقلاب فرهنگی- به زندانهای طولانی مدت محکوم شده اند و گاه افزون بر آن شاهد صدور احکام بی سابقۀ حبس در تبعید و آوارگی در زندانهایی دور از زادگاه و خانواده های خود بوده اند. و چه پر افتخارند در این میانه خانواده های ستاره های فروزنده ی در بند این شب رو به انتها که در تحمل هزینه ی آزادی خواهی فرزندانشان در کنار آنها ایستاده اند.
دانشجویان با همه ی سختی ها در طول این سالها دست از مبارزه نشسته اند و همراه با سایر جنبش های اجتماعی برای زندگی در جامعه ای آزادتر و عادلانه تر مبارزه کرده اند و هرگز فراموش نکرده اند که خودکامگی تنها با حرکت جامعه از پا در می آید.
تجربیات نزدیک به ۶۰ سال مبارزات دانشجویی این نکته را بر ما روشن کرده است که ریشه های آنچه کاخ ستم را بازتولید می کند تنها در درون مرزهای ایران نیست. امروز بر ما آشکار است که حاکمان بیدادگر، در پناه سکوت معنادار و یا حتی پشتیبانی برخی دولت های قدرتمند، دست به سرکوب گسترده و نظاممند آزادی خواهان می زنند.
ما دانشجویان محروم از تحصیل از تمام دانشگاهیان و مردم آزادیخواه و متمدن سراسر دنیا می خواهیم که بر عملکرد غیرمسئولانۀ دولت هایشان بیشتر نظارت کنند تا بیش از این نابرابری، بنیادگرایی و ارتجاع چهره ی جوامع انسانی را مخدوش نکند.
ما بر این باوریم که اگر انسان ها بیش از پیش مسئولانه تر عمل کنند، دنیا جای بهتری خواهد بود. در آستانه ی ۱۶ آذری دیگر، ما ستاره داران محروم از تحصیل، نه توقف می کنیم و نه سر فرو می آوریم، چرا که به دنیایی انسانی و ایرانی آباد چشم داریم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر