از سلسله نشست های محرومین از تحصیل با فعالین سیاسی و مدنی این بار دکتر احمد زیدآبادی دبیر کل اداوار تحکیم وحدت در دفتر انجمن حامیان حق تحصیل میهمان دانشجویان محروم از تحصیل بود. در ابتدا مجید دری از دانشجویان محروم از تحصیل علامه با اشاره به گروه های مختلف دانشجویان محروم از تحصیل بعد از انقلاب آنان را به سه دسته ستاره دار، تعلیقی و بهائی تقسیم نمود و گفت: در سالهای اخیر پیگیری های زیادی در غالب نهاد های مختلف مدافع حق تحصیل انجام گرفته است که اگرچه با ارزش بوده ولی به نتیجه مورد نظر که بازگشت دانشجویان به دانشگاه است منجر نشده است. حال شورای دفاع از حق تحصیل در نظر دارد که با ارتباط گرفتن با فعالین عرصه عمومی از آنان برای رسیدن به این مهم طلب مشورت کند تا بتواند از این روند جلوگیری نماید.
در ادامه دکتر احمد زید آبادی با اشاره به نبودن هیچ راه حل کوتاه مدت برای حل این مسئله، گفت:
نباید انتظار داشته باشیم که کسی بتواند راهکار مشخصی برای حل مسئله محرومیت از تحصیل برایمان ارائه کند، این درست مانند این است که کسی از ما بخواهد راهکاری برای حل مسئله دموکراسی برایمان بدهد و این ممکن نیست، ما فقط می توانیم این روند را (محرومیت از تحصیل) کند نمائیم. این فعال سیاسی با اشاره به به تبعیض ایجاد شده در امر تحصیل در ایران گفت: محرومیت از تحصیل، نوعی آپارتاید است! آنچه در ایران در حال رخ دادن است تبعیض اعتقادی است که به نظر من از تبعیض نژادی اعمال شده در آفریقی جنوبی هم بدتر است، چرا که آن تبعیض کاملأ روشن و آشکار بود ولی این یکی در لایه های پنهان و ناپیدای جامعه رخ می دهد و حتی بسیاری آز قربانیان آن قابل تشخیص نیستند. از طرفی محرومیت از تحصیل به لحاظ فقهی و شرعی نیز امری غیر قابل توجیه است چرا که در همه متون مذهبی ما به لزوم کسب علم و دانش اشاره شده است، اصلأ مگر می شود به کسی گفت که شما نباید از این به بعد چیزی بخوانید و یاد بگیرید، این اساسأ نقض غرض علم و دین است! وی با اشاره به اینکه یکی از مسائل پیش روی ما در امر پیشبرد دموکراسی در ایران، مسئله فقه است، گفت: اساسأ در فقه ما چیزی به عنوان حقوق شهروندی وجود ندارد، چرا که متعلق به قبل از شکل گیری نهاد دولت ملت است و لذا نمی تواند پاسخی برای امر زیستن امروز ما باشد. وی با اشاره به اینکه از بعضی فقها در مورد مسئله حقوق شهروندی پرسش هائی صورت گرفته، گفت که سکوت و عدم پاسخگوئی آنان نشان از این دارد که فقه ما به این زودی ها نمی تواند مسئله حقوق شهروندی را در خود هضم نماید. این فعال عرصه عمومی با اشاره به چشم انداز پیش روی ایران در آینده گفت این وضعیت ناچار از تغییر کردن است. نمی توان با این حجم ارتباطات جهانی و نهادهای حقوق بشری در جامعه جهانی، انسان ها را در طولانی مدت از حق تحصیلشان محروم نگاه داشت. گو اینکه هر تغییر احتمالی در انتخابات ریاست جمهوری نیز می تواند به این مسئله خاتمه دهد.
ضیاء نبوی از دانشجویان ستاره دار و عضو شورای دفاع از حق تحصیل نیز در ادامه گفت:
من فکر می کنم در گیر شدن ما و روشنفکران در امور کلی مانند دمکراسی در ایران، مسئله خاورمیانه و یا ... نمی تواند به نتیجه مثبتی منجر شود. اندیشیدن به امور کلی تمایز ها را از بین می برد و مانع از آن می شود که ما بتوانیم موقعیت ها را درست ببینیم و تفاوت انسانهای اطرافمان را درک کنیم. از طرفی نمی تواند به راهکار عملی و انضمامی در زیست روزمره منجر شود، اینکه چشم انداز دموکراسی در آینده ایران چیست، کمک زیادی به این نمی کند که امروز چه کنیم، به نظر من می بایست به کنش های خرد و تحلیل های خرد توجه بیشتری کرد، مثلأ همین مسئله حق تحصیل گر چه در برابر مسئله دموکراسی کوچک است اما با پیگیری آن می توان نیروهای متکثر زیادی را حول یک مطالبه به ظاهر کوچک گرد هم آورد، این نوع کنش به نظر من امید بخش تر می باشد.
نوید خانجانی مسئول کمیته پی جوئی حق تحصیل بهائیان و مجموعه فعالین حقوق بشر نیز با اشاره به عدم همبستگی میان محرومین از تحصیل گفت: که در سالیان اخیر تعداد زیادی از بهائیان کشور از ادامه تحصیل محروم شدها ند و تعدادی نیز که پس سال 83 و به خاطر تغییرات ایجاد شده در فرم ثبت نام کنکور به دانشگاه راه یافته بودند نیز در حال اخراج شدنند. با این اوصاف موضع دیگر دانشجویان محروم از تحصیل در قبال این مسئله چیست؟ آیا اگر مسئله همه محرومین از تحصیل به جز بهائیان حل گردد آنان به دانشگاه باز می گردند؟ وی در ادامه گفت که به نظر ما یا باید همه ما را ثبت نام کنند یا هیچکدام به دانشگاه باز نمی گردیم، چرا که در این صورت در حق دانشجویانی که به دانشگاه باز نگشته اند اجحاف شده است.
میلاد اسدی از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت در پاسخ به خانجانی گفت: به نظر من مسئله همه یا هیچ نمی تواند منطقی باشد و باید از بازگشت هر تعداد از محرومین از تحصیل به دانشگاه دفاع کرد. چیزی که دوستمان آنرا فراموش کرده اند این است که این دانشجویان هیچکدام به علت مسئله شخصی از تحصیل محروم نشده اند بلکه به واسطه دفاعشان از حقوق شهروندان و فعالیت های انتقادیشان این اتفاق برایشان افتاده است. مسئله دیگر آنکه حضور دوباره این دانشجویان نیز در دانشگاه می تواند به پیشبرد این خواسته ها در جامعه کمک نماید. ما باید از باید از بازگشت هر یک از محرومین از تحصیل به دانشگاه دفاع کنیم در عین حال که دیگر محرومین از تحصیل را نیز از یاد نبریم و برای احقاق حق آنان نیز تلاش نمائیم.
بابک زمانیان از دانشجویان محروم از تحصیل پلی تکنیک نیز با اشاره به مسئله انتخابات گفت: می توان با ارتباط گرفتن با کاندیدا های ریاست جمهوری با آنها وارد مذاکره شد و خواسته های دانشجویان محروم از تحصیل را با آنان مطرح نمود. گو اینکه از میان کاندیداهای اصلاح طلب آقای کروبی نیز به مسئله محرومین از تحصیل توجه زیادی نشان داده است. ما می بایست بتوانیم تضمین هائی هر چند شفاهی از کاندیداهای ریاست جمهوری مبنی بر بازگشتمان به دانشگاه بگیریم. وی با اشاره به دانشجویان در بند پلی تکنیک و دیگر دانشجویان زندانی ، حتی این بحث را نیز (دانشجویان زندانی) موضوع مناسبی برای گفتگو با کاندیداها دانست.
